ROZDZIAŁ 15

Czerwono włosa dziewczyna siedziała na parapecie okna w swoim pokoju. W jej uszach znajdowały się słuchawki, w których rozbrzmiewały słowa piosenki „ Skrilex Hero”. Chodź była połowa lipca dziś akurat padało, co jeszcze bardziej dołowało granatooką. Miała plany na dzisiaj, lecz zostały one zrównane z ziemią. A mianowicie miała dziś mieć cały dzień randkę z Minato! Ale jej pieprzona macocha dała jej szlaban za jej zachowanie przed dwóch tygodni, w dniu kiedy była impreza u Jagody. Zeskoczyła z parapetu i podeszła do biurka, otworzyła szufladę na klucz i wyjęła stary album ze zdjęciami. Powróciła z nim na parapet i otworzyła na pierwszej stronie. Fotografia przedstawiała jej pierwsze wakacje z dziewczynami, wtedy się po raz pierwszy poznały. Z uśmiechem spojrzała na okno i pozwoliła powrócić wspomnieniom…. „ Był 10 lipca. Urodziny małej Uzumaki. Właśnie kończyła dziewięć lat. Na ulicę Nijaką przeprowadziła się tydzień temu więc nie znała tu nikogo. Czerwonowłosa udała się z matką na plac zabaw.  Weszła na zjeżdżalnie i ujrzała tam cztery małe dziewczynki w jej wieku. Każda na nią spojrzała, lecz tylko jedna się do niej uśmiechnęła i wyciągnęła w jej stronę dłoń.
- Cześć. Jestem Ania a ty?- chwyciła jej dłoń i odwzajemniła uśmiech.
- Kushina dattebane!- od razu zakryła usta. Mała blondynka uśmiechnęła się szeroko i do niej podeszła.
- Mikinnou, ale przyjaciele mówią na mnie Minnou albo Miku.
- Jagoda.
- Akiko.
- Chcesz do nas dołączyć Kushi. Możemy do ciebie tak mówić? Jeśli ci to przeszkadza to sorry.
- Może być…Ania tak?
- Mhm.- każda się zaśmiała i tak zaczęła się ich przyjaźń…” Uśmiechnęła się i spojrzała na  następne. Z jej oczu poleciały łzy a wspomnienia same wtargnęły się do głowy. „ To był słoneczny dzień. A mianowicie 26 maja urodziny mamy Kushiny i dzień matki. 14 latka szykowała śniadanie dla rodzicielki, aby potem zabrać ją do parku na cały dzień. Na dół zeszła czerwonowłosa kobieta o takich samych oczach co córka. Jej włosy były zrobione w koka, na sobie miała luźną, zieloną sukienkę i klapki.
- Dobry kotku.
- Cześć mamo dattebane. Wszystkiego najlepszego!- krzyknęła tuląc się do niej. Kobieta pogłaskała córkę po włosach i obie zasiadły do stołu, a następnie po skończonym posiłku wyszły na dwór. Dziewczyna opowiadała jej co się działo na lekcjach z kumpelami, jak razem z Minnou podłożyły nauczycielowi od geografii pineski na siedzenie. Kobieta śmiała się i z uśmiechem oraz z wielką miłością patrzyła na swój skarb. Gdy przechodziły przez ulicę zza zakrętu wyjechał jakiś mężczyzna. Akimo odepchnęła córkę a sama została odepchnięta przez samochód do tyłu. Facet nawet się nie zatrzymał tylko pojechał dalej. Kushi podbiegła szybko do matki i zaczęła płakać. Szybko zadzwoniła na pogotowie, złapała mamę za dłoń i prosiła aby z nią została. Kobieta krwawą dłonią dotknęła jej policzka ścierając łzy.
- Kocham cię skarbie….- jej serce przestało bić.
- Mamo? Mamo?! Mamo?! Otwórz oczy!! Mamo!!! Błagam spójrz na mnie!!! Mamo!!! Mamo…- rzekła płaczliwie tuląc się do jej piersi zanosząc płaczem…” Upuściła album ze zdjęciami i zaniosła się płaczem. Zawsze tak było, a gdy przypominała sobie moment śmierci. To, że mogła sama zasłonić matkę i zginąć. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Szybko otarła łzy i poszła otworzyć. Jak się okazało stała tam Bella.
- Czego trollu?
- Pożycz mi skurzaną kurtkę.
- Spierdalaj dattebane. Nie dam ci nic swojego.- i zamknęła jej drzwi przed nosem. Przez przypadek strąciła szkatułkę od mamy a z niej wypadły listy i klucz. Uklękła i otworzyła pierwszy lepszy list…. Po kilku minutach, podniosła się, wzięła klucz i ruszyła do gabinetu matki. Miejsca, które w całym domu było zamknięte i nikt nie miał klucza, aż do teraz. Wsadziła go, przekręciła i weszła…..

~~~~~

A więc jest mój rozdział dattebane. Po pierwsze przepraszam za długość, ale w tym tygodniu zmarł mi ktoś z rodziny i po prostu nie miałam głowy, a Akari(Ani jaros) nie chciałam prosić o jeszcze większą pomoc, ale i tak przy tej noci mi pomogła. Tak więc dla ciebie słonko wielkie Arigato a dla naszych czytelników wielkie Gomen....