Rozdział 33

Po powrocie z Japonii na Ankę czekała kolejna zła wiadomość. Okazało się, że samolot, którym leciała Jagoda do Japonii, rozwalił się na pasie startowym. Od tej wiadomości płakała trzy dni. Paczka się o nią martwiła, więc postanowili zrobić wbite na chatę. Nagato zapukał a drzwi otworzyła mu jakaś pani doktor.
- Witam. Mogę wiedzieć do kogo państwo?
- My do Ani.
- Przykro mi, lecz państwo Jaros zabronili mi kogokolwiek do niej wpuszczać.
- Ale to moja dziewczyna! Muszę wiedzieć co się z nią dzieje!
- Przykro mi, lecz nie mogę.- nagle zza nią chłopak ujrzał szarooką. Była w okropnym stanie. Do piersi tuliła trzy maskotki. Chłopak korzystając z tej chwili, ominął doktórke , wchodząc do domu i tuląc do siebie dziewczynę. Cała zesztywniała, a ten pocałował ją w czoło.
- Proszę ją zostawić!- krzyknęła odwracając się w ich stronę.
- To my sobie już pójdziemy un.- Deidara ich wyciągnął zamykając za nimi drzwi, każdy spojrzał na niego jak na idiotę.- No co un?!
- Ty ciołku, mogliśmy wkraść się do ich domu jak nie patrzyła!- Akimita krzyknęła na niego.
- Kakuzu uspokój swoją skarbonkę un. Wejdziemy przez okno.
- Pewnie jest zamknięte.- stwierdziła Kas.
- I tu się mylisz un. Akiko mi mówiła, iż ona w ogóle nie zamyka okna balkonowego un.- ominął ich wszystkich, kierując się w stronę jej okna. Po chwili go dogonili i wchodzili na górę, co było nie lada wyzwaniem, przez żywopłot wykonany z róż. Tymczasem w domu, chłopak kłócił się z doktorką. Nie zostawi samej dziewczyny i to w chwili kiedy go najbardziej potrzebuje. Dziewczyna dalej była w ramionach ukochanego i powoli się uspokajała.
- Proszę…. Niech on ze mną zostanie.- powiedziała spoglądając na kobietę. Ta jedynie westchnęła.
- No dobrze, ale tylko on. Za chwilę przyniosę ci leki i masz być na łóżku.
- Dobrze.- Uzumaki widząc w jakim jest wstanie, wziął ją na ręce. I nie zaprotestowała.
- Co jest?- spytał z troską w głosie.
- Psychika mi pada. Nie daje już sobie rady.- ten cmoknął ją w czoło i otworzył drzwi od pokoju. Pierwsze co ujrzała to znajomych.
- Co wy tu robicie?- pisnęła.
- No jak to co? Martwiliśmy się o ciebie i przyszliśmy.
- Niepotrzebnie. Nic mi nie jest.
- Tiaa… A ta lekarka to po co?
- Nie twój interes Uchiha.- warknęła w jego stronę.- zza drzwiami była lekarka. Chciała ich wyprosić, lecz słysząc iż emocje do jej pacjentki wracają powstrzymała się.
- Co ja takiego ci zrobiłem?
- Ale fajne misie.- powiedzieli Anime i Tobi, biorąc trzy maskotki. Szybko wyrwała się z uścisku ukochanego, zabierając im te pluszaki.
- Nie ruszajcie ich! To jedyne co mi po nich zostało!
- Po kim un?- Deidara udawał głupka. Lekarka weszła do pokoju z lekami.
- Aniu proszę cię, uspokój oddech. A państwa proszę o opuszczenie pokoju. Oprócz ciebie.- pokazała palcem na Nagato.
- Nie wyjdziemy un, do puki nie dowiemy się co z nią.
- Blondi dobrze gada.- poparł go Hidan, gapiąc się kobiecie na piersi za co oberwał od Jud.
- Proszę. To moja kuzynka. Muszę wiedzieć co z nią.
- Tak samo ja. Też jest moją kuzynką.- Sasori stanął koło Jud. Ta tylko nakazała im wyjść, lecz nie Nagato. Ten musiał dać jej leki, które mu naszykowała w odpowiedniej kolejności.
- Wasza kuzynka jak i koleżanka przechodzi załamanie nerwowe, wywołane nagłymi śmierciami bliskich jej osób.
- Ale niedawno tylko Minnou umarła a przed nią Kushina.- stwierdził Kisame z bólem.
- Tak, ale przed tej dwójki śmiercią umarli jej dziadkowie. A trzy dni temu niejaka Jagoda. I od tamtej pory ją leczę. Już to będzie rok jej leczenia.
- Nigdy nam tego nie powiedziała un.
- A ty byś chciał, aby ktoś wiedział, że masz problemy emocjonalne?!- krzyknęła na niego Michi.
- Możemy jej jakoś pomóc?- spytała Jud.
- Nie wiem. Spróbujcie ją rozweselić, albo niech obejrzy jakiś film.
- Tobi to dobry chłopiec i Tobiemu się uda.- uśmiechnął się i ruszyli do pokoju dziewczyny. Tymczasem Nagato starał się połapać co jej dać.
- Najpierw to ohydztwo.- pokazała palcem na jakieś tabletki.
- A nie lepiej te z truskawką?
- Nie. Wiem jakie mam brać leki i w jakiej kolejności.
- Hm… no dobra.-  ruszył w jej stronę z tymi tabletkami i butelką wody smakowej. Nagle się o coś potknął, przez co wylądował na podłodze.
- Nagato!- krzyknęła, znajdując się od razu przy nim. Nie chciała i jego stracić. Nagle ten złapał ją w talii i zaczął łaskotać.
- A mam cię!- na twarzy dziewczyny pojawił się delikatny rumieniec, czym ucieszyła się jej doktórka.
- Może w czymś pomóc?
- Widać, że rudzi to fajtłapy.- Hidan zaśmiał się.
- Nie. Dam radę jej dać te leki.- uśmiechnął się w jej stronę, cmokając Jarosową w policzek. Ta jedynie uśmiechnęła się do swojej pacjentki i opuściła pomieszczenie.
- No to oglądamy film un.- rzekł blondyn siadając obok Anki na łóżku.- Hidan kopcnij po żarcie i picie. A ty Uchiha włącz film.
- A czemu ty tego nie zrobisz?- Itachi patrzył na niego jak na idiotę. To on się jeszcze pyta? Przecież on nie ma zamiaru niczego robić, oprócz siedzenia i gadania z Anką.
- Ty się jeszcze pytasz? On się jeszcze pyta un.- popatrzył na Anie.- Ja dupku w odróżnieniu od ciebie jestem kimś un! A ty nikim. Jedynie jakimś śmieciem Uchihą, który ma brata ścierwo un.
- Wcale, że nie! Ja jestem kimś w odróżnieniu od ciebie transie.- nagle Anka się zaśmiała.
- Przykro mi Itachi, lecz zgadzam się z Deidarą. Twój brat to ścierwo.
- Widzisz un. Ktoś się tutaj ze mną zgadza a z tobą nikt.- i przybił piątkę Ani.- No co z tym filmem un?
- Co się tu wydarzyło?- spytał wchodzący do pomieszczenia Hidan z Kakuzu. Mieli prowiant i kilka procentów.
- Wywalcie te procenty! Nie mogę tego pić!- krzyknęła Jarosowa zasłaniając się Deidarą.
- Czuje się urażony.- powiedział Uzumaki. Ta szybko go z siebie zrzuciła i chciała już się tłumaczyć, lecz ten tylko się zaśmiał.
- Ty ale super film!- krzyknęła Michi. Podała go Itasiowi, który go puścił. Po pięciu minutach został spałzowany.
- No co jest?- spytała Anime.
- Sorry, ale to ulubiony film Jagody.
- A ten?- Kita pokazała jej pudełko.
- To akurat ulubiony film Minnou
- Masz jakieś filmy, których one nie lubiły?- spytał Zetsu.
- Przykro mi, lecz nie.- ci westchnęli. Nagle Kasumi wzięła pierwszy film z brzegu.
- Co to „ Kocenie”?
- Nie! Tylko nie to!
- Mam! „ Gnijąca panna młoda”- przeczytała Michi po czym Itachi to włączył. Usadowili się wygodnie na łóżku i podłodze, i oglądali. Pierwsze zostały wpierniczone żelki, potem poszły procenty, których nie ruszyła szarooka. I tak powoli dziewczyna wracała do życia…

****

Siema kochani. Wreście jest notka. Bardzo przepraszam, że notki nie dałam wczoraj, lecz w czwartek do domu wróciłam i wczoraj odsypiałam. Mam nadizeje, że notkka wam się podoba i zapraszam do komentowania.

A to taki bonusik :